bielactwo u psów, znane również jako hipopigmentacja, jest bardzo rzadkim zaburzeniem u tego gatunku i na temat którego dostępnych jest niewiele informacji. Czy uważasz, że Twój pies ma bielactwo? W tym artykule na naszej stronie wyjaśnimy, co to jest, jakie są jego objawy i jak jest leczone.
Porozmawiamy również o depigmentacja nosa, ponieważ jest to zaburzenie, z którym bielactwo może być mylone ze względu na podobieństwo kliniczne obrazek. Jeśli będziesz kontynuować czytanie, będziesz w stanie dowiedzieć się, czy Twój pies cierpi na bielactwo, ponieważ ważne jest, aby postawić dokładną diagnozę.
Co to jest bielactwo u psów?
bielactwo to schorzenie powodujące depigmentację skóry i włosów widoczne głównie na twarzy, szczególnie na pysku, ustach, nos lub powieki. Psy z bielactwem Gdy się rodzą, mają wszystkie normalnepigmenty, ale w miarę wzrostu kolor rozjaśnia się, a czarny pigment staje się biały., z powodu utraty intensywności.
Przyczyny bielactwa u psów
Należy pamiętać, że przyczyny bielactwa u psów nie są jasne. Zakłada się, że przeciwciała przeciw melanocytom mogą być zaangażowanePrzeciwciała te tworzą obronę przed własnymi melanocytami, które są komórkami odpowiedzialnymi za wytwarzanie pigmentów, takich jak te, które oferują charakterystyczne zabarwienie nosa psa. Ze względu na jego brak, zniszczony powoduje depigmentację.
Jak sprawdzić, czy pies ma bielactwo?
Rozpoznanie bielactwa u psów polega na wykonaniu badania anatomii patologicznej, które może potwierdzić, że mamy do czynienia z tym procesem. Jak zobaczymy w następnej sekcji, bielactwo można pomylić z depigmentacją nosa. W rzeczywistości być może jest to forma bielactwa. Pamiętaj, że tylko weterynarz może potwierdzić lub wykluczyć diagnozę bielactwa.
Depigmentacja nosa u psów
Depigmentacja nosa można pomylić z bielactwem u psów, jak mówimy. Chociaż są to różne procesy, mają między sobą podobieństwa, stąd mogą pojawić się wątpliwości. Ta depigmentacja jest zespołem, który ma również nieznane pochodzenie Dotyczy to szczególnie bezwłosego obszaru nosa. Niektóre rasy wydają się wykazywać większą skłonność do cierpienia na tę depigmentację. Są to między innymi chart afgański, samoyed, seter irlandzki, wyżeł angielski czy pudel.
Podobnie jak w przypadku bielactwa, te psy urodzą się z czarną truflą, a my nie zauważymy żadnej różnicy w stosunku do psów bez tego nieład. A także w związku z upływem czasu intensywność koloru ginie, aż czerń staje się odcieniem brązu. W niektórych przypadkach występuje całkowita depigmentacja i zamiast brązowego obszar staje się różowobiały. U niektórych psów pigmentacja powraca, to znaczy nos samoistnie ciemnieje ponownie.
Innym, częstszym przypadkiem są takie rasy jak Siberian Husky, Golden Retriever czy Labrador Retriever, u których możemy zauważyć brak pigmentacji w okolicy nosa. Zjawisko to znane jest jako nos śnieżny i zwykle występuje tylko sezonowo, podczas najzimniejszych miesięcy, jak sama nazwa wskazuje. W tym czasie widzimy, że czarny pigment psiego nosa traci intensywność, chociaż nie dochodzi do całkowitej depigmentacji. Po mrozie kolor odzyskuje. W tym przypadku możemy mówić o anomalii sezonowej.
Jak leczyć bielactwo u psów?
Nie ma leczenia bielactwa u psówBrak pigmentu to problem estetyczny. Wydaje się, że istnieją różne domowe środki przywracające pigmentację, ale żaden z nich nie okazał się skuteczny. Oczywiście, jeśli pies nie ma pigmentu, musimy uważać i chronić go przed słońcem, gdyż w przeciwnym razie może ulec poparzeniu. Możemy stosować koronki przeciwsłoneczne, zawsze zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii.
