Iguana morska (Amblyrhynchus cristatus) jest kręgowcem należącym do rzędu Squamata, podrzędu Lacertilia i rodziny Iguanidae, która jest jedynym gatunkiem legwana morskiego na świecie Ta osobliwa jaszczurka przyciągnęła uwagę w całej historii nauki, w tym Charles Darwin , ponieważ przedstawia interesujące adaptacje ewolucyjne, które pozwalają prawidłowo rozwijać się w zamieszkiwanym przez siebie ekosystemie.
Iguana morska, oprócz tego, że jest wyjątkowym gatunkiem, jest również wyraźnym przykładem wpływu, jaki zwierzęta mogą odczuwać, gdy ludzie przekształcają ekosystemy, co ma bardzo negatywny wpływ na gatunki naturalne. W tej zakładce naszej witryny chcemy przedstawić bardziej szczegółowe informacje na temat iguany morskiej, takie jak jej cechy charakterystyczne, zwyczaje i siedlisko.
Pochodzenie iguany morskiej
Ten gatunek endemiczny dla wyspiarskiego regionu Ekwadoru, zamieszkujący archipelag Galapagos, dlatego znany jest również jako Galapagos marine legwan. Teorie ewolucyjne sugerują, że pochodzenie iguany morskiej nastąpiło dzięki procesom rozproszenia transoceanicznego, co zostało potwierdzone stosunkowo niedawno. Występują, gdy niektóre zwierzęta (lub rośliny) mogą przemieszczać się z jednego lądu do drugiego na „tratwach” roślinności, kolonizując przestrzenie, w których wcześniej ich nie znaleziono.
W tym sensie legwany lądowe obecne w Ameryce mogły odbyć tę morską podróż i dotrzeć na Wyspy Galapagos, rozwijając się przez tysiące lat adaptacji, które możemy dziś zaobserwować. Obecnie w wyniku zdarzeń naturalnych (m.in. tsunami, burze) tego typu procesy są rejestrowane, ale w tych przypadkach zwierzęta przemieszczają się po obiektach zbudowanych przez ludzi.
Ponieważ iguana morska występuje na kilku wyspach tworzących archipelag, zidentyfikowano siedem podgatunków taksonomii wewnątrzgatunkowych.
Jeśli chcesz poznać więcej endemicznych zwierząt Wysp Galapagos, zachęcamy do przeczytania tego innego artykułu o Zwierzętach Wysp Galapagos.
Charakterystyka legwana morskiego
W legwanach morskich samce mierzą do 1,3 metra, podczas gdy samice mierzą tylkookoło 60 cm Inną z głównych cech legwanów morskich jest to, że mają łuski keratynowe , a ich skóra jest gruba i twarda, co pomaga im nie odwadniać się łatwo. Ponadto zapewnia im to wodoodporny korpus. Ze swojej strony mają spłaszczone ogony i boczne pofałdowania na ciele, co ułatwia im pływanie. Ponadto mają długie, ostre pazury, których używają do wspinania się po skałach na wybrzeżu, a ich szczególna anatomia pyska ułatwia karmienie.
W celu wydalenia nadmiaru soli, którą gromadzą w wyniku diety, posiadają wyspecjalizowane gruczoły nosowe, przez które wydalają ten związek w postaci kryształków. Z drugiej strony, ich ubarwienie jest od ciemnoszarego do czarnego, ale zwykle mają również zielonkawe i czerwonawe kolory. Ze względu na ciemne ubarwienie łatwo zakamuflują się na skałach, ale są dobrze widoczne na piasku.
Doskonale pływają i mogą przebywać pod wodą nawet do 45 minut, przez co znacznie obniżają tempo przemiany materii. Jednak, gdy są poza wodą, są zwykle trzymane w grupach w celu termoregulacji.
Siedlisko iguany morskiej
Jak już wspomnieliśmy, gatunek ten żyje tylko na archipelagu, który tworzą Wyspy Galapagos. Legwan morski wchodzi do morza wyłącznie po to, by się żywić Resztę czasu spędza na skałach lub na wybrzeżu, ale można go również zobaczyć w namorzynach w okolicy.
To siedlisko składa się z zestawu wysp pochodzenia wulkanicznego i charakteryzuje się występowaniem dwóch pór roku o dobrze zróżnicowanym klimacie warunki: jedna deszczowa i jedna cieplejsza, co determinuje rodzaj roślinności na każdej z wysp. Biologiczne formacje roślinne składają się z namorzynów, krzewów przystosowanych do klimatu tropikalnego i warunków wysokiego zasolenia, ale ze względu na określone warunki wilgotnościowe można również znaleźć paprocie i określone zioła.
Cła legwana morskiego
Choć mogą przerażać swoim wyglądem, są spokojnymi zwierzętami i nie są agresywne. Wśród zwyczajów lub zwyczajów gatunku jest pływanie w głębokim morzu w celu pożywienia. Przez resztę czasu używają go do wystawiania się na słońce, co robią w grupie, aby podnieść temperaturę ciała. Ten aspekt jest wzmocniony ciemnym ubarwieniem, które ułatwia wchłanianie promieni słonecznych.
Iguana morska jest jednym z najbardziej charakterystycznych kręgowców na archipelagu, a zwykle nie jest tak nieuchwytny jak jego krewny legwan lądowy (Conolophus subcristatus), który jest również endemiczny dla Wysp Galapagos. Wydajny rozwój morfologiczny Amblyrhynchus cristatus umożliwia mu dostęp do różnych przestrzeni, w których jest przyzwyczajony do przebywania w środowisku, a ponadto do charakterystycznego sposobu pozyskiwania pożywienia.
Karmienie legwanów morskich
Są zwierzętami roślinożernymi i żywią się wyłącznie algami, dla których nurkują głęboko do morza, aby je zdobyć, chociaż mogą też spożywają gatunki, które są obecne bardziej powierzchownie. Legwany te, dzięki specjalnemu kształtowi pyska i małym ostrym zębom, z łatwością pozyskują glony z dna morskiego lub ze skał, na których rosną.
Niektórzy naukowcy przypuszczają, że temu gatunkowi udało się dotrzeć do tego rodzaju żerowania morskiego, ponieważ wyspy te są pochodzenia wulkanicznego, więc roślinność jest bardzo ograniczona lub nieistniejąca w niektórych obszarach, więc musiała przystosować się do swoich wymagań żywieniowych, oprócz nabycia zdolności do wydalania nadmiaru soli z diety.
Reprodukcja iguany morskiej
Samice mają sezony lęgowe w których samce będą aktywnie poszukiwać godów. W rzeczywistości często rozmnażają się z więcej niż jedną samicą na raz. W tym sensie monogamia prawie nie występuje u gatunku i dlatego czas parowania trwa krótko.
Iguany morskie są zwierzętami jajorodnymi, a samice kopią w określonych miejscach, aby stworzyć gniazda, w których złożą jaja, co ukończenie rozwoju może zająć do 120 dni, jednak zajmą się gniazdami tylko w pierwszych tygodniach. Nowonarodzone legwany są podatne na ataki nielicznych naturalnych drapieżników występujących w tym gatunku.
Stan ochrony legwana morskiego
Obecny stan iguany morskiej jest zagrożony, zgodnie z czerwoną listą gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Natura. Uważa się, że jego populacja znajduje się w stan schyłkowy i szacuje się, że jest tylko około 200 tysięcy dojrzałych osobnikówna całym archipelagu. Główne zagrożenia dla tego gatunku wynikają z oddziaływania człowieka w związku z przekształceniem siedliska pod budowę urbanistyczną i zanieczyszczeniem. Pewien wpływ na gatunek może mieć również działalność turystyczna. Wcześniej legwan morski nie był ofiarą wielu drapieżników, ale ze względu na wprowadzenie zwierząt domowych , takich jak psy i koty, populacje tego gatunku zostały bardzo dotknięty tą przyczyną.
Chociaż wszystkie gatunki zwierząt muszą być chronione i cenione, konieczne jest, aby działania ochronne były jeszcze większe w przypadku gatunków endemicznych, ponieważ Ponieważ są obecne w określonych lub ograniczonych regionach, ich populacje są znacznie bardziej wrażliwe i podatne, tak jak w przypadku legwana morskiego, który jest narażony na czynniki antropogeniczne, które muszą być pilnie kontrolowane, aby uniknąć większych skutków na poziomie populacji.
