Lamy i alpaki to rodzime zwierzęta Andów i bardzo ważne dla krajów regionu. Z powodu hybrydyzacji i bliskiego wyginięcia południowoamerykańskich wielbłądowatych podczas inwazji hiszpańskiej, prawdziwe pochodzenie lamy, alpaki było nieznane przez wiele lat i inne zwierzęta należące do tej samej rodziny. Chociaż te pochodzenie zostało już wyjaśnione, normalną rzeczą jest chcieć wiedzieć, jakie są różnice między lamą a alpą ze względu na ich pozorne podobieństwa.
W tym artykule na naszej stronie zobaczymy, że aby naprawdę poznać różnicę między alpaką a lamą, konieczne jest poznanie ich odpowiednich andyjskich krewnych: wikuna i guanako.
Wielbłądy południowoamerykańskie: czym są i rodzaje
Zgodnie z artykułem „Systematyka, taksonomia i udomowienie alpak i lam: nowe testy chromosomalne i molekularne”, opublikowanym w Chilian Journal of Natural History [1], w Ameryce Południowej występują 4 gatunki południowoamerykańskich wielbłądowatych, z których dwa są dzikie, a dwa zostały udomowione. Są one następujące:
- Guanako (Lama guanicoe).
- Lama (Lama glama).
- Vicuña (Vicugna vicugna).
- Alpaka (Vicugna pacos).
Tak więc, jak widać, zarówno lama, jak i alpaka to południowoamerykańskie wielbłądowate, jeden z powodów, dla których jest to trudne odróżnić lamę od alpaki. W rzeczywistości, jak zobaczymy poniżej, pomimo podobieństwa fizycznego i popularności, lama jest znacznie bardziej podobna do guanako, tak jak alpaka jest bardziej podobna do wikunii, niż podobieństwa, które możemy znaleźć między lamą a alpaką.
Podobieństwa między lamą a alpaką
Oprócz podobieństw fizycznych, które mają wspólne, pomylenie lama i alpaka jest bardziej niż zrozumiałe, ponieważ obie należą do ta sama rodzina Camelidae, która jest również tym samym co wielbłądy, dromadery, wikunii i guanako: wszystkie są ssakami parzystokopytne przeżuwacze Z tego powodu jest to normalne, że my zastanawiam się, jaka jest różnica między lamą a alpaką. Zanim odpowiemy na to pytanie, zobaczmy, jak te dwa zwierzęta są podobne.
Niektóre wspólne aspekty, które mogą sprawić, że mylimy lamę i alpakę to:
- Wspólne siedlisko.
- Są zwierzętami roślinożernymi.
- Idą w paczce.
- Potulny temperament.
- Plują, gdy są zły.
- Wygląd fizyczny.
- Miękkie futro.
Z tego powodu zrozumiałe jest, że trudno nam odróżnić lamę od alpaki.
Różnica między lamą a alpaką
Główna różnica między lamą a alpaką polega na tym, że są to różne gatunki: Lama glama i Vicuña pacos. Pochodzenie lam i alpak jest wśród naukowców kontrowersyjnym tematem. Jak już wyjaśniliśmy, wysoki wskaźnik krzyżowania bardzo utrudniał badanie gatunków. Pomimo podobieństw, zgodnie z cytowanym artykułem z Revista Chilena de Historia Natural [2], w rzeczywistości, genetycznie rzecz biorąc, guanako są bliższe lamom, podczas gdy wikuni są bliższe alpakom na poziomie chromosomowym i taksonomicznym.
Alpaka kontra połączenie
Wciąż, bez konieczności patrzenia na DNA, istnieją wyraźnie zauważalne różnice między alpaką a lamą:
- Rozmiar: Alpaka jest wyraźnie mniejsza niż lama. To samo dotyczy wagi, lamy są cięższe niż alpaki.
- Szyja: Pamiętaj, że lamy mają dłuższą szyję niż alpaki i mogą przekraczać rozmiar dorosłego człowieka.
- Uszy: Lamy mają długie, spiczaste uszy, alpaki mają raczej zaokrąglone uszy.
- Pysk: Alpaki mają dłuższy, bardziej wystający pysk niż lamy.
- Futro: Wełna lamy jest grubsza.
- Osobowość: Alpaki są bardziej nieśmiałe w stosunku do ludzi, a lamy są znane z tego, że są otwarte, a nawet „śmiałe”.
Możesz również zainteresować się innym artykułem o 35 najsłodszych zwierzętach świata.
Charakterystyka alpak (Vicugna pacos)
Szacuje się, że udomowienie alpaki rozpoczęło się 6000 lub 7000 lat temu w peruwiańskich Andach. Dziś można go znaleźć w Chile, Andyjskiej Boliwii i Peru, gdzie znajduje się jej największa populacja. Oto niektóre z charakterystyka alpaki:
- Zostali oswojeni.
- Są mniejsze niż lama.
- Posiadają 22 odcienie kolorów, od białego do czarnego (przechodząc przez brąz i szarość).
- Miękkie i długie futro.
Alpaka jest wyraźnie mniejsza niż lama, ponieważ mierzy od 1,20 m do 1,50 mi może waży do 90 kg W przeciwieństwie do lamy, alpaka nie jest używana jako zwierzę juczne. Jednak wełna alpaki napędza również dzisiejszą lokalną gospodarkę, a jej futro jest uważane za „bardziej wartościowe” niż futro lamy.
Podobnie jak w przypadku lam, alpaki są również znane z tego, że w obronie reagują pluciem, mimo że są potulnymi zwierzętami. Huacaya i Suri to dwie rasy Vicugna Pacos i różnią się one typem sierści.
Teraz, gdy już wiesz, że alpaki są zwierzętami domowymi w tych rejonach Ameryki Łacińskiej, możesz zainteresować Cię także tym innym artykułem o 12 zwierzętach Patagonii.
Charakterystyka lam (Lama glama)
Lama jest z kolei największym wielbłądem w Ameryce Południowej i może ważyć do 150 kg. Boliwia jest obecnie krajem o największej koncentracji lam, ale można je znaleźć również w Argentynie, Chile, Peru i Ekwadorze. charakterystyka płomienia to:
- Jest to największy wielbłądowaty w Ameryce Południowej.
- Mogą mierzyć do 1,40 mi ważyć do 150 kg.
- Został oswojony.
- Długie, wełniste futro.
- Kolor wełny waha się od białego do ciemnobrązowego.
Badania szacują, że co najmniej 6000 lat temu lama była już zwierzęciem domowym w Andach dla Inków (dla ładunku transportem i produkcją wełny), poruszył lokalną gospodarkę i towarzyszył wojskom królewskim, które przyczyniły się do jego dystrybucji w całym regionie. Do dziś ich długie, wełniste futro w kolorach od białego do ciemnego brązu jest źródłem przetrwania dla lokalnych rodzin w tych regionach.
Podobnie jak alpaki żywią się krzakami, trawą i sianem. Pomimo spokojnego i posłusznego temperamentu łatwo się podrażniają i kichają w obronie.
Charakterystyka wikunii (Vicugna vicugna)
Mimo że nie są spokrewnieni, są też tacy, którzy mylą wikunie z antylopami północnoamerykańskimi (Antilocapra americana), ze względu na ich wygląd, wielkość i sposób chodzenia. Zwykle chodzą w paczkach złożonych z krewnych lub mężczyzn. Rzadko widuje się wikunie wędrujące samotnie, ale kiedy się je widzi, zwykle są to samotne samce bez stada. Oto charakterystyka wikunii:
- Jest to najmniejszy wielbłąd, mierzący maksymalnie 1,30 m i ważący do 40 kg.
- Mają czerwonobrązowy kolor na grzbiecie, natomiast brzuch i udo są białe. Jego twarz jest również jaśniejsza.
- Zęby przypominają zęby gryzoni.
- Mają głęboko rozszczepione kopyta.
- To dzikie zwierzęta.
Według badania opublikowanego przez Cristiána Bonacica [3] wśród wielbłądowatych Andów wikunią jest wielbłądacz najmniejszy (mierzy maksymalnie 1,30 m wysokości przy maksymalnej wadze 40 kg). Oprócz rozmiaru inną cechą odróżniającą go od gatunku z jego rodziny są głębiej podzielone kopyta, które pozwalają mu poruszać się szybko i zwinnie po zboczach oraz luźne kamienie wspólne dla puna, jego siedlisko Zęby, które przypominają zęby gryzoni, również odróżniają go od innych gatunków. To z ich pomocą żywią się krzakami i ziołami przy ziemi
Zamieszkuje zwykle regiony andyjskie (środkowe Peru, zachodnia Boliwia, północne Chile i północno-zachodnia Argentyna), które znajdują się na wysokości 4600 metrów nad poziomem morza. Jego cienka sierść jest znana z tego, że jest wełną doskonałej jakości, która chroni ją przed chłodem regionu, ale ma również wysoką wartość handlową od czasów prekolumbijskich era.
Wikunia to wielbłądowaty, któremu już grozi wysokie ryzyko wyginięcia z powodu nielegalnego polowania. Ale oprócz człowieka psy, pumy i lisy andyjskie są jednymi z najczęstszych drapieżników.
Charakterystyka guanako (Lama guanicoe)
Gwanako można zobaczyć w środowiskach suchych i półpustynnych w Ameryce Południowej (Peru, Boliwia, Ekwador, Kolumbia, Chile, Argentyna) na wysokości 5.200 metrów. Obecnie Peru jest krajem, w którym najczęściej występuje. charakterystyka guanako to:
- Jest to największy dziki parzystokopytny w Ameryce Południowej.
- Mierzy do 1,30 mi może ważyć do 90 kg.
- Jej futro może mieć różne odcienie brązu z białym brzuchem i klatką piersiową.
- Twoja twarz jest szara.
- Zwykle ma uszy do góry.
- Jego oczy są duże i brązowe.
- Jego futro jest krótsze niż u poprzednich zwierząt.
- To dzikie zwierzę.
W porównaniu z pozostałymi zwierzętami opisanymi w tym artykule, guanako wyróżnia krótsza sierść, ale także ich małe, spiczaste uszy i uderzające brązowe oczy. Innym aspektem Lama Guanicoe, który należy podkreślić, jest energiczny sposób chodzenia i fakt, że może wytrzymać do 4 dni bez wody.
Ciekawostka dotycząca południowoamerykańskich wielbłądowatych
Wszyscy oddają kał i mocz w „komunalne wysypiska” ze swojego stada lub innego pobliskiego, który może mieć 30 cm grubości i Średnica 4 metrów. Na poziomie ekologicznym wiadomo, że w miejscu, w którym zwierzęta te wypróżniają się i oddają mocz, po porze deszczowej rośnie jasnozielona roślinność, która wyróżnia się na suchej pustyni.