parwowirus psów lub parwowirus psów jest wirusem choroby, który szczególnie dotyczy szczeniąt, chociaż może dotyczyć każdego rodzaju psa, nawet jeśli są zaszczepione. Jest to wysoce zaraźliwa i śmiertelna choroba atakująca jelita i objawiająca się krwawą biegunką.
W wielu przypadkach, z powodu niewiedzy, niektórzy właściciele mylą objawy parvo, co prowadzi do błędnej diagnozyZ tego powodu, jeśli jesteś szczęśliwym posiadaczem psa, zalecamy dalsze czytanie tego artykułu na naszej stronie i dokładne zapoznanie się z parwowirus psów, jego objawy, leczenie i profilaktyka infekcji.
Co to jest parwowirus psów? Jak to działa?
parwowirus psów to wirus zidentyfikowany w 1978 roku. wirus, który utrudnia wykrycie. Jest to choroba, która dotyczy głównie jelit, powodując zapalenie jelit, a na nią podatne są wszystkie rodzaje członków rodziny psowatych, takie jak psy, wilki czy kojoty. it.
Ta choroba zakaźna jest odporna zarówno na czynniki fizyczne, jak i chemiczne i charakteryzuje się bardzo wysoką przeżywalnością w środowisku. Ma skłonność do instalowania się w szybko rozmnażających się komórkach takich jak komórki jelitowe, tkanki układu odpornościowego lub tkanki płodu. W najpoważniejszych przypadkach może zaatakować mięsień sercowy, prowadząc do nagłej śmierci.
Obecność wirusa w jelicie psa czyni go bardziej podatnym na zakażenie bakteryjne. Ponadto, jeśli tkanka nabłonkowa jest uszkodzona, bakterie mogą przedostać się do krwi, powodując uogólnione zakażenie.
Objawy parwowirusa psów
Jak skomentowaliśmy wcześniej, parwowirus psów ma skłonność do mutacji genetycznych, ale mimo to wykrycie tego przerażającego wirusa jest możliwe dzięki najczęstszym objawom, których zawsze będzie rozwijać dowolne. Ale jak zaczyna się parwowirus u psów?
Objawy parwowirusa psów to:
- Zmniejszony apetyt
- Bardzo silne wymioty
- Pies wydaje się senny, nieaktywny lub bardzo zmęczony
- Obfite i krwawe biegunki
- Gorączka
- Szybkie odwodnienie
- Słabość
- Możesz doznać wstrząsu z powodu utraty płynów
- Twoje serce może być dotknięte
Na ogół mówimy o objawach podobnych do tych spowodowanych nieżytem żołądka i jelit, więc często jest to mylone i wykrywane późno Również można pomylić objawy parwowirusa psów z niektórymi objawami zatrucia u psów.
Musimy wiedzieć, że wszystkie te objawy (m.in. wymioty, biegunka, gorączka lub osłabienie) powodują bardzo szybkie odwodnienie zwierzę, dlatego leczenie należy rozpocząć jak najszybciej. Mimo to należy zauważyć, że te objawy kliniczne nie zawsze są widoczne u psa, czasami pozostają niezauważone u bardzo małych szczeniąt lub starszych psów.
W cięższych przypadkach parwowirus lub parwowirus może powodować zmniejszenie liczby białych krwinek. Z drugiej strony, jeśli dotknięty chorobą pies jest szczeniakiem w wieku poniżej trzech miesięcy, może cierpieć na zapalenie serca. W takich przypadkach nie ma biegunki, a szczeniak może umrzeć w ciągu kilku minut lub dni.
Jeśli przeżyjesz, uszkodzenie serca może stać się tak poważne, że najprawdopodobniej zakończy twoje życie. W ten sposób, w przypadku wystąpienia któregokolwiek lub kilku z tych objawów parwowirusa psów, zalecamy udanie się do zaufanego lekarza weterynarii w celu zbadania swojego zwierzaka.
Transmisja parwowirusa psów
Wirus ten jest szczególnie stabilny w środowisku, więc jego obecność w miejscach publicznych może prowadzić do epidemii, ponieważ może pozostać w jedno miejsce na miesiące. Psy często zarażają się parwowirusem w schroniskach, budach, parkach dla psów lub na terenach rekreacyjnych.
Chociaż istnieją rasy, które są bardziej podatne na tego typu wirusy, takie jak owczarek niemiecki, doberman, pitbulterier czy rottwailer, istnieją również czynniki, które mogą predysponować Twojego zwierzaka, takie jak stres, pasożyty jelitowe lub przeludnienie.
Wirus ten często atakuje psy szczenięta poniżej 6 miesiąca życia, chociaż często atakuje również nieszczepione dorosłe psy Dlatego zawsze podkreślamy znaczenie regularnych wizyt u weterynarza i przestrzegania harmonogramu szczepień psa.
Choć istnieje kilka dróg kontaktu, ta choroba zwykle przenosi się doustnie, gdy pies ma kontakt z zakażonym kałem, mocz, jedzenie, mleko z piersi, różne przedmioty, a nawet moglibyśmy nosić to w butach, nawet o tym nie wiedząc. Należy również zauważyć, że niektóre owady czy gryzonie mogą być nosicielami wirusa, dlatego odrobaczenie naszego psa powinno być również priorytetem, jeśli chodzi o zapobieganie infekcji.
Psy, które są już zakażone, będą rozsiewać wirusa przez trzy tygodnie, nawet przed wystąpieniem jakichkolwiek klinicznych objawów choroby, a po wyzdrowieniu będą nadal roznosiły wirusa przez jakiś czas.
Należy zauważyć, że Parwowirus nie jest zakaźny dla ludzi.
Diagnostyka różnicowa parwowirusa psów
Parwowirus psów może być zwykle zdiagnozowany przez prostą obserwację objawów klinicznych wykazywanych przez psa, jednak zawsze powinien być potwierdzony przez badania laboratoryjne Lekarz weterynarii zbada próbki kału na obecność antygenów parwowirusa psów (CPV) za pomocą zestawu diagnostycznego.
Leczenie parwowirusem psów
Jeśli Twój pies na pewno został zarażony parwowirusem, natychmiast zanieś go do weterynarza, aby przeanalizował sytuację i zdiagnozował chorobę. Leczenie parwowirusem psów rozpocznie się tak szybko, jak to możliwe, a jego głównym celem będzie zwalczanie objawów takich jak odwodnienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej, kontrola wymiotów i biegunki itp..
Nie ma 100% skutecznej metody zwalczania parwowirusa, lekarze weterynarii stosują serię zabiegów, które w niektórych przypadkach dają dobre rezultaty. Oto niektóre z następujących kroków:
- Nawodnienie psa z podaniem dawki surowicy. W takich przypadkach często stosuje się Ringer-Lactate. Jest on łączony z koloidami i zwykle jest podawany dożylnie.
- W przypadku problemów z sercem lub nerkami dawki surowicy należy podawać z dużą ostrożnością, ponieważ nie zawsze są one dobrze tolerowane.
- Transfuzje krwi w celu zmniejszenia utraty krwi w wyniku biegunki.
- Gdy pies jest ustabilizowany, kontynuuje się leczenie podtrzymujące terapia płynami, składająca się głównie z cukrów i chlorku potasu.
- W niektórych przypadkach podanie potasu może być również wymagane do odzyskania.
- Zastosowanie antybiotyki i środki przeciwwymiotne.
- Stosowanie Tamiflu: stosowanie tego leku staje się coraz powszechniejsze ze względu na jego skuteczność w niektórych przypadkach. Należy zawsze uzupełniać poprzednie zabiegi, zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii.
Leczenie wspomagające parwowirusa psów
szpitalizacja psa w oddziale zakaźnym Centrum Weterynaryjne jest wysoce zalecane dla szczeniąt, które nie otrzymały żadnej szczepionki przeciwko parwowirusowi psów. Z drugiej strony, w przypadku szczeniąt, które otrzymały już 2 lub 3 niezbędne szczepienia (szczepienie pierwotne, wielowalentne i przypominające), hospitalizacja nie zawsze jest zalecana, ponieważ istnieje większe prawdopodobieństwo przeżycia.
Jeśli Twój pies nie zostanie w szpitalu, weterynarz może wyjaśnić odpowiednie dawki i zrobić to sam, używając opakowania z serumPamiętaj, że Twój pies nie może mieć kontaktu z innymi psami, ponieważ mógłby je zarazić. Powinieneś udać się do lekarza weterynarii, aby kontrolować postęp i rozwój choroby u pacjenta.
W celu poprawnego usunięcia śladów wirusa ze środowiska należy zastosować wybielacz. Następnie wyczyścisz amoniakiem. Później z chlorem. Oczywiście nigdy nie mieszaj tych produktów, muszą być używane oddzielnie. Korzystanie z nich wszystkich musi odbywać się przy użyciu rękawiczek, maski i środków ostrożności. Nie narażaj psa ani osób mieszkających z Tobą w domu na wdychanie toksycznych oparów. Odizoluj je w innych pomieszczeniach i dobrze przewietrz.
Zalecamy wyrzucić wszystkie przybory, w tym legowisko psa, miski i zabawki, i wymienić je na nowe. Zdezynfekuj całe otoczenie, w tym dom i taras.
Jeśli chcesz przyjmij nowego psiego członka, poczekaj co najmniej 6 miesięcygo dorwać. Parwowirus jest bardzo odporny i może przetrwać w środowisku przez długi czas, nawet po dokładnym oczyszczeniu obszaru. W tym czasie oczekiwania dowiedz się o produktach eliminujących ślad w sklepach zoologicznych lub w przychodni weterynaryjnej. Posłuchaj eksperta, zanim zechcesz włączyć innego psa do swojego życia, jego zdrowie jest zagrożone.
Domowe sposoby na parwowirusa u psów
Jak już powiedzieliśmy, nie ma skutecznego leczenia parwowirusa psów, jednak możliwe jest zastosowanie pewnych domowych środków przeciwko parwowirusowi psów w celu złagodzić objawy i zaoferować lepszą jakość życia osobie cierpiącej na tę poważną chorobę.
Jednakże przypominamy, jak ważne jest, aby zawsze konsultować się z lekarzem weterynarii w sprawie zastosowania jakiegokolwiek alternatywnego środka lub leczenia, aby upewnić się, że jest ono odpowiednie zgodnie z obrazem klinicznym przedstawionym przez psa.
Karmienie psa zarażonego parwowirusem psów
Jeśli u naszego psa zdiagnozowano parwowirusa, ważne jest, abyśmy wiedzieli, jaki rodzaj karmy jest najbardziej odpowiedni, aby jego powrót do zdrowia był szybszy i wygodniejszy. Oprócz za radą weterynarza ważne jest, aby zapoznać się z podstawowymi wskazówkami dietetycznymi:
- Nawodnienie: Istotną częścią leczenia parwowirusem jest podawanie surowicy w celu przeciwdziałania skutkom biegunki i wymiotów. Picie dużo wody pomoże w tym procesie nawodnienia. Dobrym rozwiązaniem są również napoje izotoniczne, które dostarczają utraconych soli mineralnych. Zmieniaj wodę psa co najmniej dwa razy dziennie, czyszcząc i dostarczając nową.
- Unikaj jedzenia: przynajmniej za pierwsze 24 - 48 godzinco oznacza, że wirus jest szczególnie zjadliwy. W najlepszym razie możesz podać całkowicie odcedzony domowy bulion z kurczaka bez soli, cebuli i przypraw.
- Dieta miękka: po 48 godzinach uważa się, że pies przeszedł najpoważniejszą część choroby, wtedy można zacząć spożywać miękką dietę. Zalecamy dodanie wody ryżowej, domowego bulionu z kurczaka, białego ryżu i miękkiej konserwy. Pamiętaj, że nie należy go przyprawiać ani dodawać soli.
Gdy pies wyzdrowieje i pod warunkiem, że poinformuje Cię o tym weterynarz, możesz wrócić do podawania zwykłej karmy.
Profilaktyka parworiozy psów
Ścisłe przestrzeganie harmonogramu szczepień psa jest najskuteczniejszym sposobem zapobiegania temu wirusowi, który często może być śmiertelny. Zwykle podaje się go po raz pierwszy , kiedy pies jest szczeniakiem (w wieku sześciu tygodni), ale można go podać wcześniej, jeśli uważa się, że jest zagrożony. Przed osiągnięciem wieku dorosłego podawanie powtarza się ponownie, w 8 i 12 tygodniu. Na koniec coroczne przypomnienie, aby pies był nadal chroniony przed wirusem.
Szczepionki mogą zawierać atenuowany wirus lub wzmocniony żywy wirus, w każdym przypadku zawsze możemy skonsultować się z naszym lekarzem weterynarii, którą ze szczepionek zdecyduje się użyć.
Jeśli podejrzewasz, że w Twojej okolicy znajdują się psy zarażone parwowirusem psów, zalecamy przestrzeganie poniższych wskazówek:
- Ściśle przestrzegaj harmonogramu szczepień i instrukcji weterynarza.
- Ściśle przestrzegaj odrobaczanie psa i instrukcje weterynarza.
- Kąp psa z odpowiednią częstotliwością i utrzymuj odpowiednią higienę jego ciała.
- Zdezynfekuj swój dom wybielaczem, a później produktem enzymatycznym.
- Przechowuj karmę psa w czystym i odizolowanym miejscu, wolnym od ewentualnych nadajników.
- Dezynfekuj produkty swojego psa, takie jak legowisko, miska, zabawki…
- Uniemożliwia niezaszczepionemu szczenięciu kontakt z otoczeniem i innymi psami.
