W tej zakładce naszego serwisu prezentujemy informacje o jednym z węży o szerokim rozmieszczeniu w niektórych krajach kontynentu europejskiego, wężu drabinkowym Co ciekawe, to zwierzę zostało zidentyfikowane z taksonomicznego punktu widzenia na różne sposoby, ponieważ nazywano je Rhinechis scalaris i było również uważane za należące do rodzaju Elaphe i obecnie odpowiada gatunkowi Zamenis scalaris . Odważ się czytać dalej i odkryj główne cechy tego typu węża.
Charakterystyka węża drabinkowego
Główne cechy węża drabinowego to:
- Średni rozmiar: mierzy średnio około 1,5 metra długości i rzadko przekracza ten wymiar.
- Głowa dobrze zróżnicowana: szeroka w porównaniu do ciała.
- Różnice w szczękach: Górna szczęka jest nieco bardziej wystająca niż dolna.
- Łuski głowy duże: szczególnie te w okolicy nosa są wypukłe, podczas gdy te na pozostałej części ciała są gładkie i rzadsze.
- Czarne lub ciemne oczy: z dobrze zaokrąglonymi źrenicami.
- To silne i muskularne zwierzę.
- Ubarwienie zmienia się w zależności od wieku: młode są jaśniejsze lub białawe, z czarnym wzorem od oczu do ust; z drugiej strony dorośli są żółtawy lub brązowawy.
- Nazwa oparta na budowie ciała: potoczna nazwa gatunku jest związana z dwoma dobrze widocznymi czarnymi liniami, które biegną wzdłuż ciała na po obu stronach grzbietu: prostopadle do tych linii znajdują się poprzeczne znaki, również czarne, które łączą podłużne paski, tworząc kształt drabiny.
- Zmiana plam: dorośli stopniowo tracą swoje poprzeczne plamy i zachowują tylko te, które są ułożone wzdłużnie.
- Dymorfizm płciowy: Chociaż nie ma wyraźnego dymorfizmu płciowego, samce węży drabinowych są zwykle nieco większe i mają najszerszą głowę.
Aby dowiedzieć się, czy wąż drabinowy ma truciznę, zapoznaj się z naszym artykułem Czy wąż drabinowy jest trujący?
Siedlisko węży drabinowych
najszerszy rozkład węża drabinowego został znaleziony w Portugalii i Hiszpanii, chociaż nie występuje w większości północnego regionu tego ostatniego kraju. Jest również obecny we Francji i odnotowano niepewną obecność we Włoszech. W swoim zasięgu występuje na niektórych wyspach, co w niektórych przypadkach ma związek z dokonanymi introdukcjami.
Ten wąż może mieć wysokość od poziomu morza do 2200 metrów wysokości. Siedlisko składa się głównie z Ekosystemy śródziemnomorskie, które są zazwyczaj nasłonecznione, skaliste i obficie pokryte roślinnością. Dodatkowo można go znaleźć w lasach otwartych, zaroślach, terenach graniczących z polami, terenach uprawnych żywopłotów, winnicach, gajach oliwnych, a także łąkach porośniętych chwastami, a nawet opuszczonych terenach z ruinami.
Zwyczaje węża drabinowego
Aktywność i zwyczaje węża drabinowego różnią się w zależności od pory roku i jego wpływu na pogodę. Na niektórych obszarach bez tak nagłych zmian gatunek ten jest zwykle aktywny przez cały rok.
W regionach o bardziej zaakcentowanych zmianach, ma dwa momenty większej aktywności:
- Ten, który jest na wiosnę
- Inny na jesień
Na ogół ma tendencję do bycia aktywnym w godzinach porannych i popołudniowych, często zdarza się, że latem wycieczki są przedłużane do nocy, co jest wykonywane głównie przez młode osoby. Wąż drabinowy to zwierzę o w zasadzie ziemskie nawyki, ale dobrze się wspina zarówno na drzewach, jak i na ścianach ruin, gdzie jest powszechnie spotykany.
Z drugiej strony jest to wąż, który próbuje uciekać szybko i zwinnie w obecności ludzi, ale może to być jest dość agresywna, jeśli przeszkadza jej lub czuje się zagrożona, takie zachowanie, które ma również, gdy dba o swoje jaja.
Karmienie węży drabinowych
Wąż drabinowy to mięsożerne zwierzę, które aktywnie poszukuje zdobyczy na swoich trasach. Małe i młode osobniki ograniczają swoją dietę do małych zwierząt, które zmieniają się w miarę wzrostu i mogą schwytać większe ofiary. Jego technika polowania polega na łapanie ofiary zębami, w w niektórych przypadkach połyka je żywcem, ale w innych dusi je przez ucisk, a następnie je zjada.
Wśród zwierząt żywionych przez ten wąż znajdują się ptaki, różne rodzaje gryzoni, w tym króliki, bezkręgowce, inne gady, a nawet jaja.
Reprodukcja węża drabinowego
Jest to zwierzę z rozrodem typ jajorodny, które kopuluje głównie w nocy wiosną, choć ostatecznie pod koniec sezonu może to zrobić w ciągu dnia. Po miesiącu lub nieco dłużej samica składa od 5 do 25 jaj, którymi będzie się opiekować i wysiadywać przez ponad dwa miesiące. Tarło może odbywać się pod osłoną roślinną lub nawet częściowo zakopać jaja.
Narodziny młodych mają miejsce jesienią, a ich długość wynosi od około 10 do 25 cm, a dojrzałość płciową osiągają dopiero w wieku około czterech lat.
Stan zachowania węża drabinowego
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zaklasyfikowała węża drabinowego do kategorii najmniejszego niepokoju, ze stabilnym trendem populacji. Gatunek występuje licznie i nie stanowi większych zagrożeń, jednak często rozjeżdżany przez osobniki poruszające się po autostradach lub określonych ścieżkach, na których występują. Od pewnego czasu, choć obecnie jest to ograniczone, niektórzy chłopi używali tłuszczu tego węża do nakładania go na rany udomowionych zwierząt, takich jak kozy i owce.
Wystąpił również pewien alarm związany z przekształceniami szaty roślinnej na obszarach, na których zamieszkuje gatunek, spowodowanym głównie rodzajem działalności rolniczej prowadzonej na niektórych obszarach.
