Wilczak Saarloosa jest silnym i zrównoważonym zwierzęciem, które ma wygląd i wiele zachowań wilka, od którego się wywodzi. Chociaż należy do grupy psów pasterskich, nie jest psem pracującym.
Ze względu na brak wiedzy o tej rasie trudno znaleźć przydatne i aktualne informacje na jej temat. Z tego powodu w tym artykule na naszej stronie opowiemy Ci wszystko na temat wilczaka z Saarloos, jego ogólne cechy fizyczne, temperament, opiekę, porady dotyczące jego edukacja i ewentualne problemy zdrowotne.
Pochodzenie Wilczaka Saarloosa
Pomimo wilczego wyglądu i prymitywnych zachowań, jest to jedna z najnowszych ras psów i planowanych. Stworzył ją Leendert Saarloos, holenderski miłośnik owczarka niemieckiego, który uważał, że intensywna hodowla tych psów osłabiła je fizycznie. Tak więc, aby osiągnąć lepsze cechy fizyczne, Saarloos skrzyżował samca owczarka niemieckiego, Gerarda van der Fransenum, z samicą wilka syberyjskiego, którego nazwał Fleuri. Kolejne krzyżówki między potomstwem dały początkową populację psów z 25% wilczą krwią. Te psy stały się rasą, która później została nazwana „Europejskim Wilczakiem”.
Próbując pokazać cechy rasy, Saarloos wykorzystał te psy jako przewodników dla osób niewidomych. Jednak czas pokazał, że ostrożny i nieśmiały temperament wilczaka nie jest odpowiedni dla psa pracującego, a tym bardziej dla psa przewodnika.
W 1975 roku, sześć lat po śmierci Leenderta Saarloosa, rasa została uznana przez Holenderski Związek Kynologiczny pod nazwą Saarloos Wolfdog na cześć jej twórcy. Dziś ogar Saarloosa jest niezwykle rzadkim zwierzęciem i nie jest znany poza krajem pochodzenia. Nawet w Holandii jest praktycznie nieznanym psem
Charakterystyka fizyczna wilczaka Saarloosa
Ciało tego psa jest szczupłe i dłuższe niż wysoki. Ma proste plecy i umiarkowanie szeroką klatkę piersiową. Bardzo szeroka lub głęboka klatka piersiowa nie jest akceptowana, ponieważ nie odpowiada morfologii psa kłusującego. Nogi są długie i umięśnione.
Głowa Saarloosa wygląda jak głowa wilka Ma kształt klina, spłaszczoną czaszkę i stoper (zagłębienie nosa) przednie) światło. Nos dobrze pigmentowany, oczy w kształcie migdałów i skośnie osadzone. Jego wyraz jest czujny i powściągliwy, dlatego preferowane są żółte oczy, które nadają mu wyraz. Uszy są średnie, stojące, trójkątne i zaokrąglone.
Ogon Wilczaka Saarloosa jest nisko osadzony, szeroki, długi i obficie pokryty sierścią. Generalnie pies nosi go prawie prosto lub lekko wygięty w kształcie szabli.
Sieć tego psa zmienia się w zależności od pory roku. Zimą dominuje wewnętrzna warstwa sierści, która wraz z sierścią zewnętrzną tworzy gęsty płaszcz chroniący psa i charakterystyczną obfitą obrożę. Latem dominuje okrycie wierzchnie. We wszystkich jednak przypadkach włosy są gęste i pokrywają całe ciało, w tym brzuch, wewnętrzną stronę ud i mosznę. Sierść jest jasna w dolnej części ciała, wewnętrznej części kończyn i tylnej części ud. Poza tym akceptowane kolory w rasie to cieniowana czerń, cieniowany brąz i różne odcienie bieli (od kremowej do czystej bieli).
Psy te są wysokie, a samce mają wysokość w kłębie od 65 do 75 centymetrów, podczas gdy wysokość w kłębie suk waha się od 60 do 70 centymetrów. Waga waha się od 36 do 41 kilogramów.
Wilczak Saarloosa
Psy te nie zostały stworzone do wykonywania określonej pracy i dlatego ich temperament nie oddaje typowego charakteru psów pasterskich. Wręcz przeciwnie, Saarloos to psy o bardzo prymitywnych zachowaniach (z ewolucyjnego punktu widzenia), przypominające wilka. Te psy są bardzo energiczne, aktywne, niezależne i inteligentne, ale trudne w szkoleniu.
Ze względu na ich wilcze pochodzenie, są zwykle bardzo powściągliwe w kontaktach z nieznajomymi i zazwyczaj są nieśmiałe. Ich pierwszymi reakcjami na nieznane sytuacje i jednostki są ucieczka, ale mogą stać się agresywni, jeśli nie pozwoli się im na swobodę odejścia. Z drugiej strony mają tendencję do dogadywania się z psami, z którymi dorastali i mogą tolerować nieznane psy. Jednak zazwyczaj nie są dobrymi towarzyszami dla innych zwierząt domowych lub dzieci, ponieważ ich instynkty łowieckie są silne. Bardzo ważne jest, aby socjalizować Saarloos od bardzo wczesnego wieku, ponieważ okno socjalizacji jest mniejsze niż w przypadku innych ras psów.
Opieka wilczaka Saarloosa
Pielęgnacja sierści wilczaka Saarloos nie jest niczym wyjątkowym, a regularne szczotkowanie i czesanie wystarczy. Częste kąpanie tych psów nie jest dobrym pomysłem i powinno być wykonywane tylko wtedy, gdy psy są brudne.
Wilczaki z Saarloos wymagają dużo ruchu i kilka krótkich spacerów każdego dnia to za mało. Te psy wymagają długich codziennych spacerów, a jeszcze lepiej umiejętności swobodnego biegania i eksploracji w szerokim, ale bezpiecznym obszarze. Nie nadają się na psy do życia w mieszkaniu, mieszkaniu lub małym domku.
Potrzebują również stałego towarzystwa, ponieważ ewoluowały jako wysoce towarzyskie zwierzęta w klanie rodzinnym. Nie są psami hodowlanymi i muszą spędzać dużo czasu ze swoją rodziną, czy to tylko z ludźmi, czy z ludźmi i innymi psami.
Edukacja Wilczaka Saarloosa
Te psy nie są najlepsze do konwencjonalnego szkolenia psów, ponieważ są bardzo niezależne w swoim myśleniu. Mogą nauczyć się wielu rzeczy, ale nigdy nie przewyższą klasycznego psiego posłuszeństwa lub psich sportów. W każdym razie, podczas ich edukacji, ważne jest trenowanie pozytywnych, zwłaszcza poprzez szkolenie z klikania, ponieważ bardzo słabo reagują na negatywne wzmocnienie lub karę.
Jednym z głównych problemów podczas szkolenia tych psów jest nauczenie ich akceptacji przebywania w klatkach podróżnych. Wilczaki Saarloosa są bardzo niespokojne, gdy znajdują się w bliskim sąsiedztwie i niełatwo uczą się przebywania w klatce. Z tego powodu radzimy zapoznać się z naszym artykułem na temat wskazówek dotyczących podróżowania z psem samochodem.
Wykazując prymitywne zachowania wilków, te psy nie są najlepszymi zwierzętami domowymi. Mogą wykazywać wiele problemów behawioralnych, gdy mieszkają w zatłoczonych miastach, a najlepiej radzą sobie na farmach i posiadłościach wiejskich, gdzie mają dużo miejsca do biegania. Należy jednak uważać, aby nie goniły innych zwierząt domowych i zwierząt gospodarskich.
Zdrowie i opieka
Będąc rasą nieznaną, nie ma dokładnych danych dotyczących zachorowalności na choroby dziedziczne. Ponieważ jednak Saarloos jest dużym psem, a jego przodkiem jest owczarek niemiecki, warto podjąć środki ostrożności, aby zapobiec problemom spowodowanym przez dysplazja stawów biodrowychChociaż nie jest to wymagane, nie byłoby przesadą wykonywanie zdjęć rentgenowskich bioder, gdy psy osiągną wiek dwóch lat lub gdy weterynarz uzna to za rozsądne. Podobnie należy przestrzegać okresowych przeglądów określonych przez lekarza weterynarii, harmonogramu szczepień i odrobaczania.
