Tasiemce są spłaszczone robaki które żyją w jelitach ludzi i zwierząt, w tym kotów. Robaki te zachowują się jak pasożyty, żywiąc się częścią pożywienia zjedzonego przez zwierzę, które jest znane jako gospodarz lub gość.
Ta sytuacja, która może wydawać się wygodna dla pasożyta, nie jest tak komfortowa dla naszych kotów, ponieważ może powodować objawy takie jak biegunka lub zahamowanie wzrostu. Jeśli chcesz uniknąć tych problemów u swojego pupila, na naszej stronie porozmawiamy o objawach tasiemców u kotów, a także o formach zarażenia i ich leczenie.
Objawy tasiemca u kotów
W wielu przypadkach objawy wywoływane przez tasiemce u kotów mogą być łagodne i trudne do zauważenia przez właściciela, jednak czasami częściej mogą pojawić się poważne problemy, które ujawniają kociego tasiemca.
Wspomniane objawy są konsekwencją obecności i sposobu żerowania tych dokuczliwych robaków, wyjaśniamy je poniżej:
Z jednej strony, aby uniknąć wydalenia przez wypróżnienia żywiciela, pasożyty te przyczepiają się do ściany jelita za pomocą mechanizmów, które różnią się w zależności od gatunku tasiemca, ale obejmują przyssawki, a czasami, haki. Jak możesz sobie wyobrazić, powoduje to podrażnienie i stan zapalny w jelitach, co może powodować ból brzucha u żywiciela. Sprawdź nasz artykuł, aby dowiedzieć się, jak rozpoznać oznaki bólu u kotów.
Ponadto, sama obecność tych robaków w układzie pokarmowym zwierzęcia może powodować biegunkę, a jeśli jest ich bardzo dużo tasiemców, niedrożności jelit.
Ponadto, ponieważ tasiemce „kradną” część przyjmowanych przez kota składników odżywczych, mogą powodować problemy żywieniowe takich samych, takich jak niedobór witamin i opóźnienie wzrostu u naszych kociąt.
W przypadku Dipylidium caninum, stosunkowo powszechnego tasiemca u kotów, swędzenie można wykryć w okolicy odbytu zwierzę. Dzieje się tak, ponieważ jaja pasożytów wychodzą z odbytu kota wraz z częściami robaka (zwanymi proglottydami), które poruszają się przez obszar odbytu.
Zakażenie
Istnieje wiele gatunków tasiemców i mogą one atakować różne zwierzęta w zależności od rodzaju robaka. Ponadto cykl życiowy tasiemców może również różnić się w zależności od gatunku, ale generalnie mają one wspólne cechy.
Jeśli chodzi o rodzaj robaka, koty mogą być zaatakowane przez tasiemce z gatunku Dipylidium caninum, Taenia taeniformis, Diphyllobotrium latum, a także mogą być nosicielami niektórych gatunków z rodzaju Echinoccocus, które są typowymi tasiemcami psów i innych kły.
Jak tasiemiec zaraża kota?
Konieczne jest poznanie różnic między żywicielem ostatecznym a pośrednim: żywiciel ostateczny lub żywiciel ostateczny to zwierzę, które jest nosicielem dorosłych robaków, w których jelitach żywią się i rozmnażają jajka.
Te jaja są połykane przez inne zwierzę, znane jako żywiciel pośredni. W tkankach żywiciela pośredniego jaja rozwijają się w larwy czekające na połknięcie przez żywiciela ostatecznego.
Dlatego żywiciel ostateczny, taki jak kot, ulega zakażeniu, żywiąc się mięsem żywicieli pośrednich, który zawiera larwy pasożyta, rozwijając w nim dorosłego robaka i ponownie rozpoczynając cykl.
Formy zarażenia:
- Tak więc, w przypadku pasożyta Dipylidium caninum, pchły zachowują się jak żywiciele pośrednie i koty zarażają się poprzez ich połknięcie.
- Diphyllobotrium latum, znany również jako "tasiemiec rybi", jest przenoszony przez spożywanie surowej ryby z larwami tych pasożytów.
- Jako żywiciele pośrednie dla Taenia taeniaeformis znajdują się gryzonie, a dla Echinococcus różne gatunki ssaków, np. świnie i owce.
Czy tasiemiec u kotów przenosi się na ludzi?
Jak już wspomnieliśmy, tasiemce mogą zaatakować nie tylko koty, ale także ludzie, co sprawia, że profilaktyka jest tak ważna.
W ten sposób, na przykład, człowiek może działać jako żywiciel ostateczny Diphyllobotrium latum, jedząc zarażoną pasożytem surową rybę oraz, w rzadkich przypadkach, Dipylidium caninum, połykając pchły, dobrowolnie lub mimowolnie (możliwe U dzieci). W obu przypadkach dorosły robak rozwija się w jelicie chorego.
Może być również żywicielem pośrednim dla niektórych gatunków Echinococcus, w tym przypadku rozwijając cysty z larwami pasożyta w tkankach (np. wątroba, płuca), w procesie znanym jako hydatydiaza.
Diagnoza
W przypadku tasiemca u kotów profilaktyka odgrywa podstawową rolę, ale jeśli podjęte środki nie były wystarczające, aby zapobiec chorobie, konieczne jest odwołanie się do trafnej diagnozy i odpowiedniego leczenia.
Rozpoznanie opiera się na badanie kału zwierzęcia (badanie koprologiczne), wykonywane przez lekarza weterynarii przy pomocy mikroskop, aby spróbować obserwować jaja pasożyta.
W niektórych przypadkach, poprzez badania krwi możliwe jest wykrycie przeciwciał przeciwko pasożytowi, co pozwala na zdiagnozowanie choroby i gatunek robaka.
Leczenie tasiemca u kotów
Leczenie mające na celu wyeliminowanie tasiemców u kotów opiera się na stosowaniu leków skutecznych przeciwko płazińcom, takich jak prazikwantel, który jest podawany doustnie, zazwyczaj w postaci tabletek, na receptę weterynaryjną.
Również, w zależności od ciężkości procesu i związanych z nim objawów klinicznych (biegunka, niedożywienie itp.) może być konieczne traktować to samo (na przykład dostarczając suplement diety).
Jak widzieliśmy, tasiemce u kotów mogą stanowić mniej lub bardziej poważne problemy u naszych pupili, ale na szczęście istnieją skuteczne sposoby ich zapobiegania i leczenia.
Zapobieganie
Aby zapobiec zarażeniu, zaleca się nie karmić naszych kotów surowym mięsem lub rybą, a u tych, które mają dostęp do zewnątrz, unikaj w miarę możliwości jedzenia gryzoni lub martwych zwierząt gospodarskich.
Konieczne jest również unikanie i eliminowanie pcheł na kotach, zawsze stosując środki odstraszające zwierzę, takie jak pipety i obroże przeciwpasożytnicze pod nadzorem lekarza weterynarii i kontrolując higienę środowiska, w którym żyje kot.
Kolejnym ważnym czynnikiem zapobiegającym chorobom wywoływanym przez tasiemce u kotów jest regularne odrobaczanie nasze pupile skutecznym środkiem przeciwko robakom jelitowym, takim jak prazykwantel. Powinno się to odbywać pod kontrolą lekarza weterynarii.
