Wiele osób spotykając surykatkę zastanawia się, czy to możliwe, że jest to zwierzę domowe i dzikie. Prawda jest taka, że surykatki to małe mięsożerne ssaki żyjące na półpustynnych obszarach otaczających pustynie Kalahari i Namibii.
Należą do tej samej rodziny co mangusty, Herpestidae i żyją w silnie zsocjalizowanych koloniach kilku osobników, co świadczy o tym, że lubią żyć w społeczności.
Ponieważ nie jest to ssak zagrożony wyginięciem, ludzie zastanawiają się: czy mogę mieć surykatkę? nasza strona odpowiada na te pytania w tym artykule przez surykatka jako zwierzak.
Surykatki domowe
Prawda jest taka, że ze względu na swój towarzyski charakter surykatki mogą być adoptowane jako zwierzęta domowe, ale tak, pod ścisłymi i szczególnymi warunkami.
Ponieważ żyją w koloniach, nigdy nie powinieneś adoptować jednej surykatki: Przynajmniej jedna para musi zostać adoptowana z nich. Jeśli adoptuje się samotny okaz, chociaż początkowo może być czuły, gdy jest młody, w miarę wzrostu stanie się agresywny i może stać się nieco agresywny, oferując bardzo bolesne ukąszenia.
Są zwierzętami bardzo terytorialnymi i jeśli później do domu zostanie wprowadzony inny mały ssak tego samego gatunku, jest bardzo możliwe, że będą walczyć i staną się poważnie agresywne.
Przygotowanie miejsca dla surykatek
Surykatki są bardzo wrażliwe na niskie temperatury i wilgoć ponieważ pochodzą z klimatu przedpustynnego i nie znoszą nawet zimna lub nadmierna wilgoć. Dlatego surykatki mogą wygodnie żyć tylko z ludźmi, którzy mają suchy ogród i duży obszar. Dodatkowo obwód powinien być ogrodzony metalową siatką. Siedlisko zasilane deszczem będzie bardziej odpowiednie niż bardziej wilgotne.
Niedopuszczalną brutalnością jest zamykanie surykatki na stałe w klatce: nigdy nie rozważaj trzymania jej jako zwierzaka, jeśli zamierzasz zamknąć ją na stałe. Osoby, które rozważają adopcję tego wyjątkowego zwierzęcia, powinny to zrobić z miłości do zwierząt i pozwolić im żyć swobodnie, ciesząc się ich naturalnym zachowaniem.
Inną rzeczą jest zlokalizowanie dużej, zadaszonej klatki lub szopy w ogrodzie, z drzwiami na stałe otwartymi, tak aby mogli przychodzić i odchodzić do wolii uczyń z tego swoją kryjówkę. W swojej prywatnej rezydencji należy położyć jedzenie i wodę, a na ziemi posypać wiórami lub piaskiem, aby surykatka spała w nocy.
Jeśli mamy zasoby, możemy nawet stworzyć naturalnie wyglądające gniazdo lub jaskinię, aby zwierzęta czuły się naprawdę dobrze w swoim nowym środowisku.
Surykatka Celna
Surykatki uwielbiają długie opalanie. Są bardzo aktywne istoty drążące podziemne chodniki, więc zawsze istnieje możliwość ucieczki pod płot.
Gdyby ktoś rozważył posiadanie dwóch z tych ssaków luzem w swoim mieszkaniu, pamiętaj, że byłoby to jak szalona ekipa wyburzeniowa w swoim domu, jest to coś strasznego i niepokojącego dla zwierzęcia, które to robi. nie należy tego robić w żadnym wypadku. Zniszczenie mebli spowodowane przez koty z ich pazurami będzie niczym w porównaniu z całkowitym zniszczeniem, jakie mogą spowodować niektóre zamknięte surykatki.
Jak już wspomnieliśmy, jest to zwierzę, które powinno być adoptowane tylko w określonych sytuacjach, jeśli mamy odpowiednie siedlisko i jeśli myślimy o jego osobistych korzyściach przed naszymi. Nie możemy być samolubni i adoptować zwierzę, którym nie będziemy w stanie właściwie się opiekować.
Karmienie surykatek domowych
80% diety surykatek może stanowić najwyższej jakości karma przeznaczona dla kotów. Konieczne będzie łączenie paszy suchej z paszą mokrą.
Kolejne 10% powinny stanowić świeże owoce i warzywa: pomidor, jabłko, gruszka, sałata, fasolka szparagowa i cukinia. Pozostałe 10% ich paszy powinno stanowić żywe owady, myszy, jaja i jednodniowe pisklęta.
Cytrusy nie mogą być dostarczane
Potrzebują również świeżej wody każdego dnia podawanej w dwóch rodzajach pojemników: pierwszy będzie jak zwykle dla kotów miską do picia lub rondelkiem. Drugim będzie urządzenie typu butelkowego, takie jak używane dla królików.
Surykatki u weterynarza
Surykatki wymagają szczepień przeciw wściekliźnie i nosówce, podobnie jak fretki. Jeśli lekarz weterynarii specjalizujący się w egzotyce uzna to za wygodne, poinformuje nas później, czy konieczne jest podanie kolejnych szczepionek.
Wskazujemy również jako odpowiedzialni właściciele życia zwierzęcia, że bardzo ważne jest wprowadzanie chipa tak jak fretki.
Średnia długość życia surykatek w niewoli wynosi od 7 do 15 lat, w zależności od tego, jak traktujemy te urocze małe ssaki.
Interakcja z innymi zwierzętami
Naprawdę Spekulowanie o związkach to loteria Wspomnieliśmy już, że te ssaki są niezwykle terytorialne, dlatego mogą dogadać się z naszymi psami i koty, lub mogą być przyprowadzone na rzeź. Jeśli pies lub kot są w domu przed przybyciem naszych surykatek, współistnienie tych dwóch gatunków będzie bardziej opłacalne.
Surykatki są bardzo aktywne i zabawne, jeśli dogadują się z innymi zwierzakami, możesz cieszyć się bardzo zabawnymi chwilami, obserwując je podczas ich zabaw. Jeśli jednak źle się dogadują: pamiętaj, że jest jak mała mangusta, co oznacza, że niczego się nie boi i nie będzie się bał mastiffa ani żadnego innego psa, bez względu na to, jak duży by on był. Na wolności napotykają jadowite węże i skorpiony, wygrywając przez większość czasu.
Interakcja z ludźmi
Konieczne jest zaadoptowanie tego pięknego zwierzęcia z zatwierdzonych gospodarstw, schronisk lub ośrodków opieki dla zwierząt z cyrków lub ogrodów zoologicznych. Podstawowe stwierdzenie, że nigdy nie adoptuj dzikich surykatek, bardzo by cierpiały (i mogłyby umrzeć) i że nigdy nie zdołasz ich oswoić i zdobyć ich sympatii.
Mając to na uwadze, zawsze wybieraj bardzo młode osobniki, jeśli możesz, które lepiej dostosowują się do Ciebie i Twoich innych zwierząt.
Jeśli zrobisz to dobrze, a ich siedlisko jest idealne, są bardzo zabawnymi i czułymi zwierzętami, które będą chciały się z tobą bawić lub drapiesz się po brzuchu, aż zasną w twoich ramionach. Ponadto fakt, że są to zwierzęta dobowe oznacza, że w nocy nie będą przeszkadzać, jak to robią inne zwierzęta o zwyczaju o zmierzchu.
Ostatnia rada jest taka, że wszystkie osoby, które chcą adoptować surykatkę, powinny być dobrze poinformowane i zapewnić nowemu członkowi rodziny uwagę, na którą zasługują i której wymagają. Nie możemy być samolubni i chcieć mieć pięknego zwierzęcia, które zamknie je lub sprawi, że spędzi z nami tragiczne życie.
