Niedźwiedź Kodiak (Ursus arctos middendorffi), znany również jako olbrzymi niedźwiedź z Alaski, jest podgatunkiem niedźwiedzia brunatnego, który pochodzi z Wyspa Kodiak i inne nadmorskie miasta na południu Alaski. Ssaki te wyróżniają się ogromnymi rozmiarami i niezwykłą wytrzymałością, będąc jednym z największych ssaków lądowych na świecie, obok niedźwiedzia polarnego.
Pochodzenie niedźwiedzia kodiak
Jak już mówiliśmy, niedźwiedź kodiak to podgatunek niedźwiedzia brunatnego (Ursus arctos), gatunek rodzina Ursidae, która zamieszkuje Euroazję i Amerykę Północną i ma obecnie ponad 16 uznanych podgatunków. W szczególności niedźwiedzie kodiak są pochodzi z południowej Alaski oraz z regionów leżących poniżej, takich jak wyspa Kodiak.
Pierwotnie niedźwiedź kodiak został opisany jako nowy gatunek przez amerykańskiego taksonomę przyrodnika i zoologa C. H. Merriam. Jego pierwszą naukową nazwą była Ursus middendorffi, na cześć wielkiego przyrodnika bałtyckiego pochodzenia, dr A. Th. Von Middendorffa. Kilka lat później, po szczegółowych badaniach taksonomicznych, wszystkie niedźwiedzie brunatne pochodzące z Ameryki Północnej zostały zebrane w ten sam gatunek: Ursus arctos
Ponadto kilka badań genetycznych pozwoliło stwierdzić, że niedźwiedź kodiak jest „pokrewny genetycznie” z niedźwiedziami brunatnymi ze Stanów Zjednoczonych, w tym z tymi zamieszkującymi półwysep Alaska, a także z niedźwiedziami brunatnymi niedźwiedzie z Rosji. Chociaż nadal nie ma jednoznacznych badań, ze względu na niskie zróżnicowanie genetyczne szacuje się, że niedźwiedzie kodiak były izolowane przez wiele stuleci (przynajmniej od ostatniej epoki lodowcowej, Stało się to około 12 lat temu.000 lat). Podobnie nie jest jeszcze możliwe wykrycie niedoborów immunologicznych lub wrodzonych deformacji pochodzących z krzyżówek wsobnych u tego podgatunku.
Wygląd i anatomia niedźwiedzia olbrzymiego z Alaski
Niedźwiedź kodiak to gigantyczny ssak lądowy, który może osiągnąć wysokość w kłębie około 1,3 metra. Ale dodatkowo może osiągnąć 3 metry na dwóch nogach, to znaczy, gdy przyjmie pozycję dwunożną. Wyróżnia się również dużą wytrzymałością, ponieważ samice ważą zwykle około 200 kg, podczas gdy samce mogą przekraczać 300 kg masy ciała Podobnie odnotowano niedźwiedzie kodiak waży ponad 600 kg na wolności, a jeden osobnik o pseudonimie „Clyde”, który mieszkał w zoo w Północnej Dakocie, przekroczył 950 kg.
Z powodu niesprzyjających warunków pogodowych, niedźwiedź kodiak przechowuje 50% masy ciała w tłuszczu, jednak w ciężarnych samic liczba ta przekracza 60%, ponieważ potrzebują one dużej rezerwy energii, aby przeżyć i wykarmić swoje młode. Oprócz ogromnych rozmiarów kolejną rzucającą się w oczy cechą niedźwiedzi kodiak jest ich gęste futro, które jest doskonale przystosowane do klimatu ich naturalnego środowiska. Jeśli chodzi o kolory sierści, niedźwiedzie kodiak zazwyczaj mają odcienie od blondu i pomarańczy do ciemnego brązu. W ciągu pierwszych kilku lat życia szczenięta często mają biały „pierścień urodzeniowy” na szyi.
Te gigantyczne niedźwiedzie z Alaski mają również duże, bardzo ostre i chowane pazury, które są niezbędne podczas polowań, a także pomagają bronią się przed możliwymi atakami lub walkami o terytorium z innymi samcami.
Zachowanie niedźwiedzia Kodiaka
Niedźwiedzie Kodiak mają tendencję do prowadzenia samotnego stylu życia w swoim środowisku, spotykając się tylko w okresie lęgowym iw razie ewentualnych sporów o terytorium. Ponadto, ponieważ mają one stosunkowo niewielki obszar żerowania, ponieważ najczęściej odwiedzają regiony, w których występują strumienie łososia, często można zobaczyć grupy niedźwiedzi kodiak wzdłuż strumieni na Alasce i wyspie Kodiak. Szacuje się, że tego rodzaju „ tolerancja na czas” może być rodzajem zachowania adaptacyjnego, ponieważ minimalizując walki o terytorium w tych okolicznościach, udaje im się utrzymać lepsze odżywianie, a co za tym idzie, pozostają zdrowe i silne, aby rozmnażać się i zapewniać ciągłość populacji.
Mówiąc o jedzeniu, niedźwiedzie kodiak to wszystkożerne zwierzęta, których dieta obejmuje wszystko, od trawę, korzenie i jagody typowe dla Alaski do Łosoś pacyficzny oraz średnie i dużessaki takie jak foki, łosie i jelenie. Mogą również spożywać glony i bezkręgowce, które gromadzą się na plażach po najbardziej wietrznych porach roku. Wraz z rozwojem człowieka w jego siedlisku, głównie na wyspie Kodiak, zaobserwowano pewne nawyki oportunistyczne. Gdy brakuje żywności, kodiaki mieszkające w pobliżu miast mogą przemieszczać się bliżej ośrodków miejskich, żerując na marnotrawionej żywności.
Niedźwiedzie nie zapadają w stan hibernacji tak jak inne zimujące zwierzęta, takie jak świstaki, jeże i wiewiórki. Dla tych dużych i krzepkich ssaków sama hibernacja wiązałaby się z ogromnym wydatkiem energetycznym na ustabilizowanie temperatury ich ciała wraz z nadejściem wiosny. Ale ponieważ ten koszt metaboliczny byłby nie do utrzymania dla zwierzęcia, zagrażając nawet jego przetrwaniu, niedźwiedzie kodiak nie zapadają w sen zimowy, lecz zamiast tego doświadczają czegoś w rodzaju śniego zimowego Tak Chociaż są to podobne procesy metaboliczne, podczas snu zimowego temperatura ciała niedźwiedzi spada tylko o kilka stopni, pozwalając zwierzęciu spać przez długi czas w swoich jaskiniach, oszczędzając dużą ilość energii w okresie zimowym.
Kodiak Bear Play
Na ogół wszystkie podgatunki niedźwiedzi grizzly, w tym niedźwiedź kodiak, są monogamiczne i wierne swoim partnerom. W każdym sezonie godowym każda osoba spotyka swojego zwykłego partnera, dopóki jeden z nich nie umrze. Podobnie mogą przejść kilka sezonów bez krycia po śmierci swojego zwykłego partnera, dopóki nie poczują się gotowi zaakceptować nowego partnera.
Sezon lęgowy niedźwiedzia kodiaka przypada na miesiące maj-czerwiec, kiedy na półkuli północnej nastaje wiosna. Po kryciu pary zazwyczaj pozostają razem przez kilka tygodni, korzystając z okazji, aby odpocząć i zebrać sporą ilość jedzenia. Jednak samice wykazują opóźnioną implantację, co oznacza, że zapłodnione jaja przyczepiają się do ściany macicy i rozwijają się kilka miesięcy po kryciu, zwykle podczas jesieni
Jak większość ssaków, niedźwiedzie kodiak są zwierzętami żyworodnymi, co oznacza, że zapłodnienie i rozwój młodych następuje w macicy. Szczenięta zwykle rodzą się późną zimą, w styczniu i marcu, w tej samej norze, w której ich matka cieszyła się zimowym snem. Każda samica zazwyczaj rodzi 2 do 4 szczeniąt przy każdym porodzie, które rodzą się ważą prawie 500 gramów i pozostaną z rodzicami do ukończenia trzech lat, chociaż osiągną dojrzałość płciową dopiero w wieku 5 lat.
Niedźwiedzie Kodiak mają najwyższy wskaźnik śmiertelności młodych wśród podgatunków grizzly, prawdopodobnie ze względu na warunki środowiskowe ich siedliska i zachowania drapieżne samców w stosunku do potomstwa. Jest to jeden z głównych czynników utrudniających ekspansję ich gatunku, a także polowania „sportowe”.
Stan ochrony niedźwiedzia Kodiaka
Zważywszy na złożone warunki siedliskowe i jego pozycję w łańcuchu pokarmowym, niedźwiedź kodiak nie ma naturalnych drapieżników. Jak wspomnieliśmy, samce tego podgatunku same mogą stać się drapieżnikami młodych z powodu sporów terytorialnych. Ale poza tym zachowaniem, jedynymi konkretnymi zagrożeniami dla przetrwania niedźwiedzia kodiak są polowanie i wylesianie Polowania sportowe są dozwolone na Alasce na zasadach określonych. Dlatego utworzenie Parków Narodowych stało się niezbędne dla ochrony wielu rodzimych gatunków, wśród których jest niedźwiedź kodiak, gdyż na tych obszarach chroniony jest zakaz polowań.
