Wiemy, że szczepionki są kluczowym filarem, jeśli chodzi o zwalczanie wysoce zaraźliwych i potencjalnie śmiertelnych chorób zakaźnych, zwłaszcza dla szczeniąt, które ponadto są najbardziej narażone na ich zarażenie. Dlatego wiadomość, że szczepionka parwowirusowa wydaje się nie działać, jest niepokojąca.
Więc czy zaszczepiony pies może zarazić się parwowirusem? W tym artykule na naszej stronie mówimy o parwowirusie u zaszczepionych psów i wyjaśniamy, dlaczego ta infekcja może się zdarzyć.
Parwowirus u zaszczepionych psów
Pytanie, które zatytułowano ten artykuł, a mianowicie, czy zaszczepiony pies może zarazić się parwowirusem, wydaje się nabierać znaczenia w ostatnim czasie, ponieważ zgłaszanych jest więcej zwykłych przypadków parwowirusa u zaszczepionych dorosłych psów, które zaraziły się tą chorobą. To lekarze weterynarii diagnozują psa i powiadamiają laboratorium produkujące szczepionki lub organizmy odpowiedzialne za leki.
Parwowirus psów jest chorobą wirusową, która powoduje silne wymioty i charakterystyczną krwawą biegunkę. Nie ma innego leczenia niż leczenie podtrzymujące i powoduje znaczną śmiertelność. Dlatego szczepionka przeciwko temu wirusowi jest uważana za niezbędną i jej podawanie jest zalecane dla wszystkich psów.
Czy istnieje nowy szczep parwowirusa?
Jedną z hipotez wyjaśniających, dlaczego zaszczepiony pies może zarazić się parwowirusem, jest pojawienie się nowego szczepu. Ta modyfikacja wirusa sprawiłaby, że dostępna szczepionka byłaby nieskuteczna. Ale to założenie wydaje się nieprawdziwe. Wiadomo, że ten wirus zmienia się od czasu jego odkrycia i różne szczepy są już znane, ale ich różnice są minimalne, a ponadto najnowszy znany szczep krąży od lat i faktycznie stał się tym z większa obecność dzisiaj.
Prawdą jest, że ten szczep nie jest zawarty w stosowanej szczepionce, ale biorąc pod uwagę, że jest to szczep dominujący, gdyby szczepionka była przeciwko niemu nieskuteczna, byłoby znacznie więcej psów cierpiących na parwowirusa niż te, które są liczone. Dlatego też obecna szczepionka prawdopodobnie zapewni pewną ochronę przed najnowszym szczepem. W każdym razie bada się niewielkie zmiany między szczepami mogą wpływać na skuteczność szczepionki.
Dlaczego szczepionka przeciwko parwowirusowi psów zawodzi?
Na podstawie dostępnych obecnie informacji, teorią, która może wyjaśnić przypadki parwowirusa u zaszczepionych psów jest niepowodzenie szczepienia z powodu interferencji z przeciwciałami matczynymiSuki przenoszą przeciwciała swoim szczeniętom poprzez siarę, czyli płyn wydzielany przez gruczoły sutkowe bezpośrednio po porodzie i przed mlekiem. Odkryto, że jeśli ta siara zapewnia wysoki poziom przeciwciał, mogą one pozostawać w szczenięciu do 12 tygodni życia. Wiadomo również, że przeciwciała te wpływają na skuteczność szczepień.
Celem podawania szczepionki jest pobudzenie układu odpornościowego do wytwarzania przeciwciał przeciwko określonemu patogenowi. W omawianym przypadku, jeśli zaszczepiony pies wejdzie w kontakt z parwowirusem, od pierwszej chwili będzie miał gotowe mechanizmy obronne do walki z nim. Z drugiej strony, jeśli nastąpiła ingerencja, te mechanizmy obronne nie zostaną wygenerowane lub nie będą w wystarczającej liczbie, a w konsekwencji pies będzie niechroniony. Z drugiej strony wiadomo również, że istnieją psy z niedoborami immunologicznymi lub rasy o większej skłonności do tego problemu, które będą podatne na zarażenie parwowirusem, nawet jeśli zostaną zaszczepione.
Ponadto, nie do końca skuteczna odpowiedź na szczepionkę, która nie wywołuje dużej liczby przeciwciał, może zapobiec krzyżowej odporności, jaką oferuje tradycyjna szczepionka przeciwko najnowszemu szczepowi. Dlatego te psy są bardziej podatne na zarażenie parwowirusem. Na koniec należy również zauważyć, że szczepionkę parwowirusową należy powtarzać co roku w celu utrzymania ochrony.
Jak zapobiec zarażeniu parwowirusem zaszczepionego psa?
Jednym ze sposobów na poprawę skuteczności szczepionki parwowirusowej jest po prostu dostosowanie harmonogramu szczepień Zwykle pierwsze szczepienia szczeniąt są kończone około 12 tygodnia życia. Jak widzieliśmy, możliwe jest, że niektóre szczenięta w tym wieku nadal mają przeciwciała matczyne, które będą miały wpływ na skuteczność szczepionki. W związku z tym aktualnym trendem jest opóźnienie tego harmonogramu i podanie ostatniej szczepionki w 16 tygodniu, kiedy przeciwciała matczyne nie są już obecne.
Również w celu poprawy skuteczności szczepień, obecnie badane są możliwe interakcje wywołane równoczesnym podawaniem szczepionek parwowirusowych i Leptospira. Wydaje się, że połączenie razem zmniejsza skuteczność przeciwko parwowirusowi. Nie jest to efekt, który będzie miał reperkusje u wszystkich psów, ale u tych, u których szczepienie nie stymuluje wysokiego poziomu przeciwciał, interesujące może być uwzględnienie tego faktu. Rozważany harmonogram traktuje priorytetowo podawanie podstawowych szczepionek przeciwko chorobom wirusowym i pozostawianie szczepionek przeciwko Leptospira lub Bordetella na 18-22 tygodnie życia.
Wniosek: czy szczepię psa przeciwko parwowirusowi?
Zdecydowanie tak Chociaż zaszczepiony pies może zarazić się parwowirusem w opisanych przez nas okolicznościach, wskaźnik niepowodzeń jest nadal niski w stosunku do wszystkich psów które są szczepione każdego roku. Ponadto weterynarze mają wystarczającą ilość informacji, aby dostosować harmonogramy szczepień szczeniąt w celu poprawy skuteczności każdej szczepionki. Aby to osiągnąć, ważne jest, abyśmy oddali się w ręce zaufanego profesjonalisty.
