Choroby układu oddechowego u psów są dość powszechne w klinikach dla małych zwierząt. Uwaga, jaką właściciel musi zachować przy swoim zwierzęciu, jest kluczowa, ponieważ oznaki i objawy niektórych patologii płuc mogą być mylone, a to może prowadzić do późnej diagnozy przez weterynarza.
W tym artykule na naszej stronie porozmawiamy trochę o zwłóknieniu płuc u psów, jego przyczynach i sposobach leczenia, w celu dostarczenia ważnych informacji opiekunowi zwierzaka i osiągnięcia idealnej korzyści dla owłosionego w domu.
Co to jest zwłóknienie płuc u psów?
Zwłóknienie jest odpowiedzią na patologiczne tworzenie się tkanki włóknistej w dowolnej tkance ciała. W tym przypadku mówimy o śródmiąższu płucnym (przestrzeni międzykomórkowej). Z powodu różnych przyczyn zwłóknienie płuc obniża jakość życia zwierzęcia, utrudniając jego oddychanie.
Na przykład rasa West Highland White Terrier (WHWT) jest jedną z najczęściej wymienianych ras, gdy mówimy o tej patologii, ponieważ częstość występowania tej choroby w tej rasie była publikowana przy niezliczonych okazjach.
Objawy zwłóknienia płuc u psów
Objawy układu oddechowego nie są specyficzne i można je pomylić z innymi patologiami układu oddechowego. Ogólnie rzecz biorąc, psy dotknięte tą patologią przychodzą do biura ze zdjęciami:
- Uporczywy przewlekły kaszel.
- Tachypnea.
- Sinica.
- Nietolerancja ćwiczeń.
- Omdlenia.
Wszystkie te objawy są również charakterystyczne dla patologie serca, ale aby postawić prawidłową diagnozę, należy przeprowadzić dodatkowe testy.
Przyczyny zwłóknienia płuc u psów
Przyczyny zwłóknienia płuc u psów nie są do końca konkretne. Jest to patologia, która jest wciąż badana i chociaż nie jest w pełni rozumiana przez naukę, istnieją pewne teorie, które proponują możliwe przyczyny:
- Nieodpowiednia kontrola środowiska: Psy stale narażone na kurz, szkodliwe substancje i substancje drażniące drogi oddechowe mogą być bardziej podatne na zwłóknienie płuc.
- Przewlekłe infekcje dróg oddechowych: wiele razy niektóre zwierzęta mają zwykle łagodne infekcje dróg oddechowych, ale nie są leczone prawidłowo i ewoluują z czasem, aż w pewnym momencie życia naszego zwierzaka powodują zwłóknienie płuc.
- Genetyka: Opisano, że West Highland White Terrier (i ogólnie teriery) jest rasą najbardziej predysponowaną cierpieć na tę patologię, jednak jest to choroba, która może dotyczyć każdej rasy psów.
- Rak u psów: wykazano, że niektóre psy z torbielami płuc mogą rozwijać tę patologię przez całe życie. Zaburzenia wzrostu komórek mogą prowadzić do nadmiernej akumulacji tkanki włóknistej.
Czy można wyleczyć zwłóknienie płuc u psów? - Leczenie
Musimy jasno powiedzieć, że ta patologia jest przewlekła i może rozwijać się z czasem. W tym przypadku jest to stan, który można leczyć przez długi czas, ale jest prawie niemożliwy do odwrócenia Większość autorów podaje, że istnieją leki łagodzące oznaki i związane z nimi objawy, ale pies prawie nie wróci do normy. Aby ustalić leczenie, które może złagodzić objawy zwierzęcia i przedłużyć jego życie, musimy postawić prawidłową diagnozę układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Niektóre badania uzupełniające, które lekarz weterynarii powinien wykonać:
- RTG: Radiologia jest najważniejszym badaniem uzupełniającym do diagnozowania zwłóknienia płuc u psów. Tkanka włóknista jest charakterystycznie zaznaczona, a lekarz weterynarii, kojarząc zdjęcia z kliniką, będzie mógł udzielić właścicielowi niezbędnych informacji. W niektórych przypadkach może być określane jako mukowiscydoza płuc (gdy patologia jest związana z komórkami nowotworowymi).
- Hematologia i chemia krwi: to nie są podstawowe testy do diagnozowania zwłóknienia płuc psów, ale dla każdego psa z istotnymi objawami, Musimy mieć te informacje. W przypadku zwłóknienia płuc weterynarz może zauważyć wzrost liczby czerwonych krwinek z powodu niedotlenienia spowodowanego niewydolnością płuc.
- Echokardiografia: znaczny odsetek psów ze zwłóknieniem płuc ma również nadciśnienie płucne, objaw kliniczny, który należy zdiagnozować tą metodą. W ostatnich badaniach u ponad 40% rasy West Highland White Terrier zdiagnozowano nadciśnienie płucne wraz z włóknieniem płuc, co jest jedną z ras najbardziej dotkniętych tą patologią.
Istnieją inne techniki pozwalające odróżnić diagnozę od innych chorób, takie jak bronchoskopia i płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe (BAL), ale ponieważ są to techniki inwazyjne i wymagają od lekarza weterynarii pewnych umiejętności, są rzadko używane. Ponadto niosą zagrożenie dla jakości życia psa. Wszystkie wymienione powyżej techniki laboratoryjne zostaną zastosowane w praktyce po prawidłowym badaniu fizykalnym, które ujawni potrzebę ich wykonania. W żadnym wypadku nie poddawaj psa niewygodnym lub bolesnym zabiegom, jeśli nie jest to konieczne.
Jak wyleczyć psa ze zwłóknieniem płuc?
Leczenie idiopatycznego zwłóknienia płuc opiera się zarówno na objawach, jak i na historii choroby psa. Jeśli pacjent ma nadciśnienie płucne, pierwszą rzeczą, którą powinien zrobić weterynarz, jest jego kontrolowanie. Ta terapia nie jest lecznicza, ma jedynie na celu zatrzymać postęp choroby
Zabiegi sterydowe i przeciwkaszlowe zostały opisane jako łagodzące objawy, jednak powtarzamy, że jest to działanie jedynie objawowe. zarządzanie środowiskiem zwierzęcia jest niezwykle ważne, to znaczy trzymanie go z dala od wszelkich warunków mechanicznych, które mogą wystąpić. Nie zaleca się kontaktu z kurzem lub jakimkolwiek środkiem drażniącym. Z oczywistych względów środowisko, w którym Twój zwierzak spędzi kilka następnych lat życia, musi być kontrolowane.
Jak długo może trwać pies ze zwłóknieniem płuc?
Jak wspomniano powyżej, mówimy o patologii przewlekłej, w wielu przypadkach idiopatycznej (o nieznanej przyczynie). Niewielu autorów opisuje czas pilotażowy, w którym pies z tą chorobą może przeżyć (ogólnie 16 do 30 miesięcy po wystąpieniu objawów klinicznych). Wiadomo, że mogą to być lata, ale ze względu na bliski związek płuca z innymi narządami (zwłaszcza sercem), jeśli stan zwierzęcia nie jest najodpowiedniejszy, może ono umrzeć kilka miesięcy po zdiagnozowaniu.
Należy również wziąć pod uwagę, że zwłóknienie płuc jest chorobą bardzo rzadko diagnozowaną u młodych psów, więc próba zmierzenia czasu życia psa z tą chorobą jest dość niespecyficzna.
