Zespół woblera u psów, lepiej znany jako „zespół woblera”, jest poważną patologią zwyrodnieniowądotyczy kręgów i krążków międzykręgowych kręgosłupa szyjnego, głównie u psów dużych lub olbrzymich.
Progresja tej choroby zwykle powoduje uszkodzenia neurologiczne i ruchowe, które wymagają natychmiastowej uwagi, aby nie były nieodwracalne. Dlatego wczesna diagnoza ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia skutecznego leczenia, które zapewnia zwierzęciu lepszą jakość życia. Aby poznać objawy, przyczyny i leczenie zespołu woblera u psów, nasza strona zachęca do dalszego czytania tego nowego artykułu.
Co to jest zespół wobblera lub zespół wobblera?
Zespół wobblera to spondylomielopatia szyjna (CSM), która obejmuje różne przewlekłe choroby zwyrodnieniowe. Patologia rozwija się w wyniku nadmiernego ucisku zarówno rdzenia kręgowego oraz nerwów zlokalizowanych w szyi.
Jego postęp jest cichy, a pierwsze objawy nie są bardzo specyficzne i trudne do wczesnego rozpoznania u psów, takie jak bóle karku czy głowy. To wyjaśnia, dlaczego większość psów trafia do kliniki weterynaryjnej z bardziej zaawansowanymi powikłaniami, takimi jak chwiejny chód lub utrata równowagiDodatkowo potwierdza konieczność zapewnienia naszym pupilom odpowiedniej medycyny profilaktycznej, która pozwala nie tylko zachować dobry stan zdrowia, ale także wcześnie diagnozować zaburzenia równowagi w organizmie
Zespół woblera u psów: możliwe przyczyny
W chwili obecnej przyczyny zespołu Wobblera u psów są nadal nieznane. Uznaje się jednak, że obrazy mielopatii wywodzą się ze zwężenia kanału kręgowego, czyli kanału kostnego, który otacza i chroni miękki rdzeń kręgowy. To zwężenie może być spowodowane zsunięciem się krążka międzykręgowego lub malformacją kości
Mając na uwadze, że około 50% przypadków zespołu woblera zdiagnozowano u psów typu doberman, dog niemiecki i mastiff, genetyka dziedziczeniapojawia się jako kluczowy czynnik rozwoju tych zaburzeń zwyrodnieniowych. Predyspozycje genetyczne zaobserwowano również u Basset Hound, Rottweiler i Irish Wolfhound.
Ponadto w około 70% przypadków zdiagnozowanej mielopatii szyjnej obserwuje się duże psy o przyspieszonym wzroście, czynniki ryzykadla zespołu przechyłowego. Należy jednak zauważyć, że niektóre małe rasy, takie jak Yorkshire, Chihuahua i Pinsher, są również rasami podatnymi na zespół chybotania.
W rzadszych przypadkach u psa może wystąpić wada obszar szyjny lub doznać przemieszczenia krążków międzykręgowych w wyniku niektóre uraz poważne szyi.
Objawy zespołu chybotania u psów
Jak wspomnieliśmy wcześniej, pierwsze objawy zawrotnego zespołu mogą być uogólnione i jednorodne, takie jak ból i sztywność karku, co może powodować częste bóle głowy. W miarę postępu choroby będziemy obserwować pojawianie się nowych objawów.
Objawy zespołu woblera u psów to:
- Chwiejny ruch
- Krótkie i ostrożne kroki
- Sztywność szyjki macicy („sztywna szyjka”)
- Częsta utrata równowagi, powodująca upadki i uderzenia
- Kłopoty z poruszaniem się i wstawaniem
- Postępująca utrata masy mięśniowej przednich nóg i ramion
- Ciągłe osłabienie i zmęczenie
- Obrzęk przednich i tylnych nóg
- Całkowity lub częściowy paraliż
W bardziej zaawansowanych przypadkach, gdy leczenie rozpoczyna się późno, zwierzę jest bardzo podatne na nieodwracalny deficyt neurologiczny i niepełnosprawność.
Diagnoza zespołu woblera u psów
Weterynarz będzie wymagać odpowiednich badań obrazowych, takich jak zdjęcia rentgenowskie, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa lub mielografia, aby kontynuować z diagnostyką różnicową zespołu Wobblera z obserwacji kręgów szyjnych i kręgosłupa. Prawdopodobnie weźmiesz również pod uwagę profil genetyczny każdego psa. Ponadto możesz poprosić o pełne badania krwi i moczu, aby wykluczyć inne możliwe przyczyny patologiczne i poznać układ odpornościowy twojego najlepszego przyjaciela.
Konieczne jest potwierdzenie, że weterynarz jest jedynym profesjonalistą wykwalifikowanym do prawidłowej diagnozy i zapewnienia odpowiedniego leczenia naszym zwierzętom. Dlatego obserwując jakąkolwiek zmianę w zachowaniu lub nawykach psa, nie wahaj się natychmiast skonsultować z weterynarzem, któremu ufasz. Wczesna diagnoza może uratować życie naszych futrzastych bliskich.
Leczenie zespołu woblera u psów
Naprawdę skutecznym sposobem leczenia zespołu woblera u psów jest interwencja chirurgiczna zmniejszająca nacisk na miękki rdzeń kręgu szyjnego. Jednak ta opcja zwykle nie jest opłacalna dla starszych psów lub tych z bardzo osłabionym stanem zdrowia. W takich przypadkach operacja może pogorszyć uszkodzenie neurologiczne lub spowodować śmierć zwierzęcia.
Po raz kolejny weterynarz, dzięki swojemu wyszkoleniu i doświadczeniu, będzie w stanie przeanalizować zdrowie i kondycję fizyczną każdego psa, aby zdecydować, czy interwencja chirurgiczna jest alternatywą, czy ryzykiem. Psy po operacji szyjki macicy będą musiały przestrzegać okresu odpoczynku trwającego od 2 do 3 miesięcy W idealnym przypadku powinny być obserwowane podczas rekonwalescencji, aby uniknąć uderzeń, upadków lub niewłaściwego ruchów i pozostawania na miękkich i wygodnych powierzchniach, takich jak materace lub poduszki. Ponadto fizykoterapia będzie niezbędna, aby zapobiec atrofii i utracie masy mięśniowej, a także przyspieszyć rehabilitację zwierzęcia.
Jeśli psa nie można poddać operacji, weterynarz może wskazać leczenie ambulatoryjne i paliatywne w celu złagodzenia bólu, zapewnić lepszą jakość życia i komfortu dla zwierzęcia. Alternatywne i nieinwazyjne terapie mogą być również stosowane, aby zapewnić zwierzęciu przyjemne uczucie dobrego samopoczucia, takie jak masaże lub aromaterapia. Lub po prostu ofiaruj mu pieszczoty, aby się odprężył i mógł spokojniej odpocząć.
Zespół woblera u psów, czy można mu zapobiegać?
Ponieważ konkretne przyczyny zespołu Wobblera nie są znane, trudno mówić o dokładnych środkach zapobiegawczych. Nie jesteśmy w stanie interweniować ani zmieniać dziedzictwa genetycznego naszych zwierząt, ale możemy przyczynić się do wzmocnienia ich układu odpornościowego i poprawy odporności fizycznej.
Jak? Zapewnienie zbilansowanej diety, regularne ćwiczenia i oferowanie odpowiednich leków zapobiegawczych przez całe życie, co koniecznie obejmuje przestrzeganie harmonogramu szczepień i odrobaczania oraz opiekę weterynarza, któremu ufasz.
